As in heaven ??......

Een kwestie van keuze maken.

Eén van de kenmerken van een mens is dat hij/zij keuzes kan maken.

Leven en keuzes maken vanuit je eigen kern, maakt dat je leeft en werkt

vanuit je werkelijke kwaliteiten.

Het zijn persoonlijke keuzes en ze zijn dus uniek!

Je kunt dus  een oordeel hebben over de keuzes van je medemens, maar…..

dat is jóuw oordeel vanuit jóuw referentie kader.

Geen goed of fout….anders!!

Het is mooi als je dat kunt leren zien en op die manier je medemens dezelfde plek

laat innemen, die je jezelf toebedeelt.

Als je dat kunt bereiken dan ziet het leven er een stuk mooier uit voor iedereen.

As in Heaven??.......

http://www.youtube.com/watch?v=d_K9FEeHphs

Aanblijven.

“ Nananananah !! Ik luister toch niet naar jou! “

Met een vertrokken gezicht van boosheid, de vingers diep in beide oren gestopt loopt ze stampvoetend de kamer uit.

Herkenbaar?

Wat is hier aan de hand?

In ieder geval iemand, die duidelijk uit het contact gaat……niet in staat aan te blijven.

Aanblijven……een term, die ik heb leren kennen uit de wereld van de haptotherapie.

Eenvoudig gezegd houdt het in dat je in contact blijft.

In contact met de ander op allerlei manieren.

Dat contact hoeft niet persé in het face-to-face contact te zijn.

Zelfs niet in het schrijf- of belcontact.

Dat contact kun je bewerkstelligen voor jezelf door met jezelf af te spreken dat

je op een positieve manier aan de ander wil (blijven) denken.

Aanblijven is één van de moeilijkste lessen voor mij.

Zodra er “gevaar” dreigt op welke manier dan ook voor mijn welbevinden ga ik

automatisch op de vlucht.

Voordat er een signaal mijn hersenen bereikt heeft, die mij vertelt wat er gebeurt, ben ik al weg. Weg van het “gevaar”…….op zoek naar bescherming…in ieder geval uit het contact!

Ik ben dan moeilijk bereikbaar en/of aanspreekbaar.

Ik weet dat het een coping-mechanisme is dat optreedt wat in het verleden functioneel is geweest, maar nu dat vaak niet meer nodig is is het een dikke klus om het onder controle te krijgen.

Aanblijven…….ga er maar aan staan!

Sprakeloos.....

pfffff......wat 2 reflectie brieven aan anderen allemaal in mij teweeg kunnen brengen......
Het zingt in mij, doordat de tranen mij schoonwassen en zicht geven op die ik
werkelijk ben en wil zijn.....zo voelt het tenminste voor mij nu.
Als ik de telefoon net neerleg voel ik alleen maar Liefde!!
Zó mooi om nu te mogen ervaren aan de lijve, dat er blijkbaar iets in mij is geopend
van die ik wezenlijk ben en ook altijd heb willen zijn maar waar ik dus heel wat 'levenslessen' voor nodig had.
Een telefoontje vanmiddag van mijn beste vriend, die met mij deelde hoe het was geweest voor hem om mijn brief te ontvangen aan het eind van het jaar, waarin ik hem vertelde hoeveel hij voor mij betekende.......
Ik voelde me ter plekke stil worden, zacht worden en nam waar bij mezelf hoe moeilijk ik
het nog vond om die lieve woorden te ontvangen....maar ik kon het!!
Ik kon het binnen laten komen en me totaal erdoor laten beroeren en het heerlijk voelen stromen tot in mijn kern.


Net werd ik gebeld door de vrouw van M., die we afgelopen vr. ten grave hebben gedragen.
Zij moest even met me delen wat het met haar had gedaan om van mij een brief te ontvangen vol met herinneringen van gezamenlijke momenten tussen M. en mij.
Ze had net de roos water gegeven, die ik haar en haar kinderen had gegeven als steunbetuiging aan degenen, die achterbleven. En nu 'moest' ze me bedanken. Mij bedanken?.....
'Ja, ik was de enige tussen al die paar honderd mensen, die aan hen had gedacht'.....
'Ja maar...'.....ineens merkte ik dat ik even weer in het reflex schoot van de aandacht van me afhalen , maar ik herstelde en kon me openstellen en ontvangen.
Wat een geluk heb ik toch om zulke lieve mensen om me heen te hebben, die zich laten zien en zo mij weer leren mezelf te laten zien!
Wat een Liefde om me zo te helpen me te her-inneren wat het belangrijkste is op deze aardbol: je unieke Zijn....

Wordt 2011 het jaar van het 'grote' leren???......