Aanblijven.

“ Nananananah !! Ik luister toch niet naar jou! “

Met een vertrokken gezicht van boosheid, de vingers diep in beide oren gestopt loopt ze stampvoetend de kamer uit.

Herkenbaar?

Wat is hier aan de hand?

In ieder geval iemand, die duidelijk uit het contact gaat……niet in staat aan te blijven.

Aanblijven……een term, die ik heb leren kennen uit de wereld van de haptotherapie.

Eenvoudig gezegd houdt het in dat je in contact blijft.

In contact met de ander op allerlei manieren.

Dat contact hoeft niet persé in het face-to-face contact te zijn.

Zelfs niet in het schrijf- of belcontact.

Dat contact kun je bewerkstelligen voor jezelf door met jezelf af te spreken dat

je op een positieve manier aan de ander wil (blijven) denken.

Aanblijven is één van de moeilijkste lessen voor mij.

Zodra er “gevaar” dreigt op welke manier dan ook voor mijn welbevinden ga ik

automatisch op de vlucht.

Voordat er een signaal mijn hersenen bereikt heeft, die mij vertelt wat er gebeurt, ben ik al weg. Weg van het “gevaar”…….op zoek naar bescherming…in ieder geval uit het contact!

Ik ben dan moeilijk bereikbaar en/of aanspreekbaar.

Ik weet dat het een coping-mechanisme is dat optreedt wat in het verleden functioneel is geweest, maar nu dat vaak niet meer nodig is is het een dikke klus om het onder controle te krijgen.

Aanblijven…….ga er maar aan staan!