Dubbele gevoelens……
Ik merk dat ik nog steeds een naar gevoel van binnen heb.
Ik kom zojuist terug van boodschappen doen en dat nare gevoel blijft door me heen spelen.
Bij het boodschappen doen liep er een vrouw voor me in de winkel met een boodschappenkar.
Zij liep achterstevoren aan de voorkant van de kar en achter de kar liep een vrouw. Blind en aan haar gedrag te zien duidelijk erg verstandelijk beperkt.
Deze vrouw liet regelmatig de kar los en liep dan een paar stappen achteruit.
Haar begeleidster liep dan vervolgens naar haar toe met de kar en liet haar dan de kar weer beetpakken terwijl zij bemoedigende woorden sprak tot de vrouw.
Ik zag dat de begeleidster een enigszins angstige uitdrukking op haar gezicht had, omdat ze blijkbaar niet kon inschatten hoe de vrouw zou reageren op haar verzoek de kar weer beet te pakken.
Ik herkende deze situatie wel en had bewondering voor haar pogingen dit te verbergen.
Maar dan……..toen ik bij de kassa stond af te rekenen kwam de begeleidster aangelopen om ook af te rekenen bij dezelfde kassa.
Helaas ging er technisch wat mis en de caissière zei heel lief:
“ Het spijt me mevrouw, maar ik moet even wat in orde maken ”…..
waarop de begeleidster uitriep:
“ Zie je niet waarmee ik loop??? “
Ik voelde het vol in mij binnenkomen!
“ Waarmee ik loop ?? “ Alsof het een ding was waar ze het over had……en alsof dat het rechtvaardigde dat ze een voorkeursbehandeling zou krijgen.
Ik keek naar de begeleidster en zag hoe gespannen zij was, terwijl ze naar de kassa ernaast liep waar ze ook direct aan de beurt was.
Mijn hart ging uit naar de blinde vrouw, maar……..mijn hart ging ook uit naar haar begeleidster.
Hoe dubbel kan gevoel soms zijn naar verschillende kanten toe……..
