Totaal aantal pageviews

maandag 17 januari 2011

Dubbele gevoelens......

Dubbele gevoelens……

Ik merk dat ik nog steeds een naar gevoel van binnen heb.
Ik kom zojuist terug van boodschappen doen en dat nare gevoel blijft door me heen spelen.
Bij het boodschappen doen liep er een vrouw voor me in de winkel met een boodschappenkar.
Zij liep achterstevoren aan de voorkant van de kar en achter de kar liep een vrouw. Blind en aan haar gedrag te zien duidelijk erg verstandelijk beperkt.
Deze vrouw liet regelmatig de kar los en liep dan een paar stappen achteruit.
Haar begeleidster liep dan vervolgens naar haar toe met de kar en liet haar dan de kar weer beetpakken terwijl zij bemoedigende woorden sprak tot de vrouw.
Ik zag dat de begeleidster een enigszins angstige uitdrukking op haar gezicht had, omdat ze blijkbaar niet kon inschatten hoe de vrouw zou reageren op haar verzoek de kar weer beet te pakken.
Ik herkende deze situatie wel en had bewondering voor haar pogingen dit te verbergen.

Maar dan……..toen ik bij de kassa stond af te rekenen kwam de begeleidster aangelopen om ook af te rekenen bij dezelfde kassa.
Helaas ging er technisch wat mis en de caissière zei heel lief:
“ Het spijt me mevrouw, maar ik moet even wat in orde maken ”…..
waarop de begeleidster uitriep:
“ Zie je niet waarmee ik loop??? “

Ik voelde het vol in mij binnenkomen!
“ Waarmee ik loop ?? “ Alsof het een ding was waar ze het over had……en alsof dat het rechtvaardigde dat ze een voorkeursbehandeling zou krijgen.
Ik keek naar de begeleidster en zag hoe gespannen zij was, terwijl ze naar de kassa ernaast liep waar ze ook direct aan de beurt was.

Mijn hart ging uit naar de blinde vrouw, maar……..mijn hart ging ook uit naar haar begeleidster.
Hoe dubbel kan gevoel soms zijn naar verschillende kanten toe……..


8 opmerkingen:

  1. Ha Glenda,

    Ik las je tekst en kan me je reactie zo goed voorstellen.
    Volgens mij "liep" de begeleidster met "haar eigen onzekerheid",zoals ik uit je tekst lees.
    Ik ben alleen bang dat dat niet is overgekomen op de manier waarop ze zich uitte.
    Tja... communicatie ....!
    Mooi zoals je beschrijft hoe alles op je is overgekomen. Ik wens de begeleidster nog veel te ontwikkelen zelfvertrouwen toe, ze leek me nog erg onzeker in waar ze mee bezig was.

    Groetjes Yvonne

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is mooi als mensen zich de kracht en de impact van communicatie realiseren....
    Voor mij nog dgls. oefenstof !!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha Glenda,

    Volgens mij zijn we gewoon met zijn allen als mede-spelers in een "levens-film" gezet, we hoeven alleen maar waar te nemen en ons bewust te worden, en we hoeven niet alle "fouten" zelf te maken om te kunnen leren, we mogen als het ware naar elkaar kijken en leren.

    Of zo iets, of wat anders ....!?

    Yvonne

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Door te kijken en luisteren kunnen we ons laten raken in mededogen voor elkaar.
    Alles houdt een leerproces in...als je je kunt openstellen hiervoor....en elk mens heeft zijn eigen tijd hiervoor nodig!
    Soms kun je een handje helpen hierin door zelf een daad te stellen. Dit laatste is vaak een kwestie van gevoel voor timing....
    Ook dat leverde een dubbel gevoel voor me op: Wat doe ik hiermee?
    Ik heb het gelaten bij degene, die er op dat moment voor mijn gevoel de aangewezen persoon voor was: de kassière...maar die wist er geen raad mee.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. En zo komt ieder zijn eigen proces tegen.
    We hoeven tenslotte geen ander te veranderen, "slechts" onszelf te zijn, waar te nemen en te doen wat ons tot "onszelf" maakt.

    Prachtige en leerzame processen, waarbij wij ons ook weer voortdurend afvragen of we binnen onze mogelijkheden en grenzen "het bij ons proces passende" deden.
    Vaak komen we daarin dan ook duidelijk ons eigen proces tegen: Doe ik iets wel of doe ik iets niet, wat bij de één past zal niet passen binnen het proces van een ander. Uiteindelijk komt het allemaal weer uit bij ons eigen proces.

    Vooral "onszelf" te zijn, authentiek te reageren vanuit een neutrale waarneming. En oeps .. dat is heel lastig voor spirituele wezens in menselijke verpakking ...!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mens mogen zijn!! Pffff......
    Het lijkt inderdaad alsof dat verboden is voor spirituele wezens.....
    Ik heb er maar een log over gemaakt.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Volgens mij is het de bedoeling dat we momenteel mens zijn, anders zou het vast anders geweest zijn, denk ik dan simpel!

    Dus wees mens, net als al die andere mensen, en doe alles wat daar bij hoort! Dat doen die anderen ook, inclusief het be- en veroordelen, waarmee ze het zich waarschijnlijk allemaal zelf het meeste moeilijk maken, maar so what?!

    Wees vooral JEZELF! Je bent een PRACHT-mens!

    Yvonne

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hihi....ik ken er nog één......een mooi mens!
    Een spiegel in de buurt?? ;-))

    BeantwoordenVerwijderen