Voor iedereen is er een Tante.....

Met volgende verhaal en gedicht wil ik laten zien dat er
voor iedereen een medemens is, die zijn hand uitreikt ter vertroosting en steun.
Opdat een ieders schoonheid naar buiten kan komen.....
Dat vraagt wel een actieve inzet van jezelf: jezelf willen openen en je eigen hand
uitsteken om zo die ander te ontvangen.
Voor jou loopt er ook een Tante rond......

Voor iedereen is er een Tante…..

Voorzichtig schuiven haar kleine handjes de enorme bananenbladeren opzij.
Ze heeft het koud in de dichte bebossing.
Het is er ook erg donker door al die bomen om haar heen.
Ze voelt zich alleen, ook al is ze niet alleen en moeten haar ouders in de buurt zijn…..
maar ze ziet ze niet. Ze wil ze ook niet zien, want ze wil gaan kijken waar dat licht
naartoe leidt.
In de verte ziet ze licht schijnen door de dichte bladeren om haar heen.
Wat zou daar zijn? Zou het daar mooi zijn?
Nog mooier dan in haar wereld? Haar plekje waar niemand kan komen behalve zijzelf.
Nou ja, pop mag er zijn en hobbelpaard ook. De enigen, die haar begrijpen…..
en van haar houden zoals ze is en haar troosten als ze verdrietig is.
Met z’n drieën wonen ze heel vaak een poosje in haar wereld……
deuren op slot, zodat niemand hen pijn en verdriet kan doen.

Maar nu….nu is ze wel heel nieuwsgierig naar wat er zich daar in het licht bevindt.
Haar blote voeten zijn ijskoud geworden in die donkere omgeving, maar gek genoeg
worden ze steeds warmer terwijl ze naar die plek loopt.
Opeens staat ze voor de laatste bladerenrij.
Durft ze ook deze bananenbladeren opzij te schuiven?
Ze staat met de bladeren in haar beide handjes.
Wat zijn ze enorm groot en zwaar!!
Net zo zwaar als het voelt, wanneer ze samen met pop en hobbelpaard naar haar
eigen wereld vertrekt, omdat ze zich dan niet veilig voelt.

Gaat ze het durven? Gaat ze durven om te kijken wat er bij dat mooie licht is?....
maar kan ze dan wel terug naar haar eigen, veilige wereld?
Want als dat dan niet meer kan hoe moet ze dan gaan zorgen voor pop, hobbelpaard……haarzelf??

En dan……ziet ze ineens het gezicht van Tante in het licht verschijnen.
De enige tante, die haar bij de hand neemt en zo laat weten dat ze veilig is.
Dat ze er mag zijn zoals ze is……
Die haar iedere keer weer leert dat er ook een andere wereld bestaat waarin
ze mag Zijn…..zoals ze is.
De Tante, die met een lieve glimlach op haar gezicht steeds weer even licht
laat schijnen in haar donkere wereld.
Ze moet Tante maar gaan vragen of zij ook in hààr wereld wil komen wonen…..
JA, dat gaat ze doen!!

Voorzichtig schuift ze de laatste bladeren opzij en pakt gretig de hand van Tante……
Tante neemt haar in haar armen en laat haar zich tegen haar aan vleien.
Dan trekt Tante haar jas uit, die vol rafels en gaten zit van haar tocht door het donkere bos.
Vol verbazing kijkt ze naar zichzelf.
Ze wist niet dat ze zo’n mooie jurk eronder droeg…….
Ze lijkt wel een prinses!! Zóó mooi…….
Ze kijkt naar Tante, terwijl haar tranen als parels druppelen langs Tante’s lijf
op de aarde………en de aarde doen veranderen in een prachtig bloemenveld……
Ach, zóó móóí !!.....

“ JA, Tante, ik kom bij jóu wonen……….”



Soms….

Soms doet een mens z’n jasje uit.
Neemt plotseling een spontaan besluit,
zichzelf te willen laten zien.
Aan wie wil kijken en bovendien……
wil voelen naar die ander.

Zo’n mens doet met vereende krachten,
waarnaar velen van ons smachten.
Hij toont de wereld wat in ons allen schuilt,
terwijl hij Schoonheid voor zijn jas verruilt.

Onwezenlijk

Soms krijg ik het gevoel dat ik een soort bovenaards wezen ben als ik me uit
zoals het voelt en ik vooral zou moeten loslaten, accepteren enz…..volgens anderen.
Niet dat ik niet kan onderschrijven dat ik mezelf blokkeer als ik blijf hangen in bepaalde gevoelens, maar soms voelt het alsof ik door mijn dromen, verlangens e.d te delen het mezelf moeilijk maak.
Ik zou vooral in het NU moeten leven en het moeten doen met zoals het op dat moment is....
Ook dat kan ik beamen, maar: "Mag ik ook nog gewoon mens zijn?"....

Onwezenlijk.

Ik droom niet meer,
verlang niet meer,
wens niet meer,
wil niet meer,
bedenk niet meer…..

Ik kijk en kijk en kijk
en als ik voel, naar binnen voel,
dan lachen dromen, verlangens,
wensen, gedachten en mijn wil mij toe.
Strekken uitnodigend hun armen uit
en fluisteren in mij:
“ Kom….droom met me mee,
verlang naar mij, wens wat ik wens,
denk als ik denk…
en wil wezen als je bent bedoeld…
Mèns….durf te leven!! "